تلـاش های ترویجی و تبلیغی زنان کربلـا چنان فراگیر و درس آموز بود که پایه و ارکان نهضت هایی که از عاشورا سرچشمه گرفتند، گزارده شد. انقلـاب ها یکی پس از دیگری رخ نمودند و روزگار امویان و عباسیان را آشفته ساختند.
مسئولیتی سترگ در حماسه ای بزرگ
تاریخ پرافتخار عاشورا این واقعیت را به اثبات رسانید که زن همـ می تواند در جهت رسیدن به والـاترین مقامـ های انسانی، همپای رزمندگان و شهیدان گامـ بردارد. بانوان در این حماسه ی پرشکوه، ضمن نشان دادن توانایی هـا، لیاقت هـا و شایستگی های خود به جهانیان، در جهت نشر ارزش های معنوی و کیفیت ابلـاغ پیامـ قیامـ حسینی، راه و شیوه ای بدیع و ماندگار عرضه کردند و یادگارهای تازه ای از خود برای نسل های آینده بر جای نهادند.
بانوان کربلـا از طوایف و اقشار گوناگون اند. برخی از آنان از نسل رسول اکرمـ(ص) و پرورش یافته ی مکتب علوی در محضر حضرت زهرا(س) هستند. زینب، دختر علی(ع)، درس عفت، سخنوری و خطبه خوانی را از مادرش آموخته و شجاعت و فصاحت را از پدرش امامـ علی(ع) و برادرانش امامـ حسن(ع) و امامـ حسین(ع) فرا گرفته است.
خواهر زینب، امـ کلثومـ، نیز به همین شیوه تربیت شده و در مکتبی، مراحل رشد معنوی را سپری کرده است که تسلیمـ، سکوت و ضعف ارکان نظامـ عقیدتی اسلـامـ را تحمل نمی کند. فرزندان امامـ دومـ و سومـ و نیز همسران آن بزرگواران نیز در مدرسه ی ولـایت به درستی تعالیمـ با شکوهی را آموختند و شکیبایی و مقاومت در راه هدف را به نیکویی نشان دادند.
زنانی در این ماجرا نقش آفرین بودند که اغلب زندگی خویش را در صحراها و چادرها گذرانیده بودند و از حوادث سیاسی ـ اجتماعی شهرها و نزاع حق و باطل خبر درستی دریافت نمی کردند؛ اما در پرتو صدق، صفا و خلوصی که داشتند، مشمول لطف و عنایت الهی قرار گرفتند و به بصیرتی دست یافتند که مرداب های فتنه و باتلـاق های آشوب برای شان آشکار شد.
آن ها پیرامون چشمه ی معرفت و معنویت حلقه زدند و کارنامه ی درخشانی از خود بروز دادند. در حدود امکانات و فراخور استعدادی که داشتند، در صحنه های کربلـا، با حضوری قابل تحسین به بانوان جهان درس های آموزنده دادند و بانگ هشدارباش آنان بشریت را به تأمل وادار ساخت.
زنان عاشورایی بذر نهضتی را افشاندند که هنوز جوامع انسانی از محصول آن بهره برداری می کند. این ها بعد از حادثه ی عاشورا و پس از به خاک و خون غلتیدن دلـاوران نینوا، عرصه را خالی نگذاشتند و با تمامی توان برای انتشار دستاوردها و تعالیمـ عاشورا تلـاش کردند، دشمن را با فریاد ها، خروش ها، ناله ها و افشاگری ها، استیضاح و محاکمه کردند.
این زنان به خصمـ ثابت کردند، با کشتن حماسه آفرینان، بازدارنده هـا از سر راه شان کنار نرفته و مسائل در آن جا خاتمه نیافته است. آن ها اجازه ندادند خون های پاک به هدر روند؛ و پیامـ پایدار قیامـ را به گوش مردمـ رسا نیدند؛ از کربلـا تا کوفه و از آن جا تا مقر حکومت یزید و از شامـ تا مدینه و نقاط دیگر و حتی مصر.
تلـاش های ترویجی و تبلیغی زنان چنان فراگیر و درس آموز بود که پایه و ارکان نهضت هایی که از عاشورا سرچشمه گرفتند. گزارده شد. انقلـاب ها یکی پس از دیگری رخ نمودند و روزگار امویان و عباسیان را آشفته ساختند. رفتار افشاگرانه ی بانوان در هر موقعیت و مکانی که اقتضا می کرد همچون وسایل ارتباط جمعی، بی خبران را نسبت به حقایق و وقایع آشنا، و شایعات، تبلیغات مسمومـ و انتشار اکاذیب دشمن را بی اثر می کرد. بانوان به موازات این حرکت رسانه ای، بردباری و شکیبایی شگفتی را از خویش بروز می دادند.
آنان کوشیدند ضریب تحمل و میزان ظرفیت فکری و روحی کودکان و نوجوانان را بالـا ببرند. با وجود آن که گرسنگی شدیدی به آنان فشار می آورد، نان و خرمای خیانت کاران و بی وفایان کوفی را نپذیرفتند و حتی لقمه هایی که بر دهان کودکان گذاشته می شد، بیرون کشیدند تا نفرت خود را نسبت به رفتار قبلی آنان نشان دهند. دشمن برای شان آب آورد، برخلـاف کمـ آبی و تشنگی از نوشیدن آب خودداری کردند و حتی اطفال را از خوردن آب باز داشتند.
مشاهده ی بدن شهیدان با اندامـ هـای پاره پاره و غرق در خون امر ساده ای نبود، هر دلی را تکان می داد و اشک ها را از دیدگان جاری می کرد؛ اما بانوان تلـاش کردند حالت های عاطفی و روحی خود را تحت کنترل درآورند. از آن چه بر سرشان آمده، شِکوه نکنند تا مبادا دشمن را خوش حال کنند! در مسیر اسارت، وضع مشقت بار و سختی را تحمل کردند، اما هرگز رضایت ندادند برای تأمین آسایش خویش از دشمن تقاضایی داشته باشند.
عزت نفس خود را به خوبی حفظ کردند و استوار و پایدار در برابر امویان قد علمـ کردند. آن بانوان به خوبی می دانستند که مسیر برگزیده از سوی امامـ حسین(ع)، جوانان بنی هاشمـ و اصحاب امامـ، خالی از خطر و خوف نیست و سنگلـاخ های راه را باید با توکل، ایمان و بزرگواری روح طی کرد.
نویسنده: گلى زواره غلـامرضا
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/1246
دلایل قیام امام خمینی/ امام خمینی به مسئله‌ی وابستگی چگونه می‌نگریست؟
